Specjalnym rodzajem ściany, mającym swoje miejsce w historii architektury jest mur pruski. Jest to konstrukcja wypełniona murem z cegły za to z widoczną konstrukcją drewnianą, która często stanowi unikalny rodzaj dekoracji na elewacji budynku. Konstrukcja muru pruskiego pojawiła się w Polsce w średniowieczu zarówno w monumentalnej architekturze zamkowej, jak i architekturze mieszkalnej. Sama nazwa pochodzi od Prus, gdzie konstrukcja szkieletowa ścian tego rodzaju była dość popularna. W Polce zaś, budynki tego typu spotkamy przede wszystkim na Warmii i Mazurach, ale także na Śląsku i Wielkopolsce – wszędzie tam, gdzie obecne były wpływy i prawa niemieckie. Sam styl muru tego rodzaju rozróżnia się wedle regionów. Ścianę dzieli się konstrukcją drewnianą na pola: ryglowe, ramowe czy fachówkę, które wypełnia się cegłą. Elementy drewniane są impregnowane, a cegła – a raczej ceglane pola – bywają nagie lub tynkowane i malowane. Wtedy struktura jest bardziej widoczna i bywa mylona ze ścianą szkieletową, wypełnioną gliną i słomą. Taką konstrukcję nazywa się z kolei murem szachulcowym. Ścianę ryglową tworzy się przede wszystkim na konstrukcji drewnianej z kotwami i belką, podwaliną. Belki układa się w zastrzały i wręby. Puste pola konstrukcyjne następnie się wypełnia. Pozostawia się miejsca na otwory okienne i drzwiowe. Domy tego typu budowano jeszcze w XIX wieku.